Ο Πρόεδρος του Ανατολικού Τιμόρ και βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Ζοζέ Ράμος − Όρτα έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του αγωνιζόμενος για την ελευθερία της πατρίδας του από την καταπίεση. Όταν ήταν 18,ο Ράμος − Όρτα εξορίστηκε από το Ανατολικό Τιμόρ – τότε πορτογαλική αποικία υπό στρατιωτική δικτατορία – για την ειλικρινή κριτική του για την αποτυχία της κυβέρνησης να ασχοληθεί με την υπανάπτυξη και την εκτεταμένη φτώχεια. Επέστρεψε για λίγο στο Ανατολικό Τιμόρ, αλλά εξορίστηκε και πάλι από το 1970 μέχρι το 1971 γιατί μίλησε ενάντια στο πορτογαλικό στρατιωτικό καθεστώς.

Το 1974, το Ανατολικό Τιμόρ κήρυξε την ανεξαρτησία του από την Πορτογαλία, και αμέσως μετά ακολούθησε μια εισβολή από την Ινδονησία, κι έτσι αρχίζει μια άλλη βάρβαρη στρατιωτική κατοχή. Ο Ράμος − Όρτα πέρασε τα επόμενα είκοσι τέσσερα χρόνια φέρνοντας τα δεινά του Ανατολικού Τιμόρ στην προσοχή του κόσμου.

Έγινε το νεότερο άτομο που μίλησε στα Ηνωμένα Έθνη και έπεισε τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών να εγκρίνουν ένα ψήφισμα που υποστηρίζει την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ. Παρά αυτή τη νίκη, η Ινδονησία συνέχισε τη κατοχή της και έτσι αυτός συνέχισε να παροτρύνει τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους ηγέτες του κόσμου να πείσουν την Ινδονησία να χορηγήσει στο Ανατολικό Τιμόρ την ελευθερία του. Το 1996, μαζί με τον συμπατριώτη του, τον Επίσκοπο Κάρλος Φελίπε Χιμένες Μπέλο, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Σε μεγάλο βαθμό μέσω των προσπαθειών του Ράμος − Όρτα, το 2002 το Ανατολικό Τιμόρ κέρδισε τελικά την ανεξαρτησία του και το 2006 διορίστηκε πρωθυπουργός του Ανατολικού Τιμόρ και το 2007 εκλέχτηκε Πρόεδρος του.