Η Νεολαία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς παρουσιάζει ένα μάθημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ένα τοπικό σχολείο.

Προς το τέλος της Παγκόσμιας Περιοδείας της, το 2006, η Νεολαία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς, ταξίδεψε στις Φιλιππίνες, όπου συναντήθηκε με εκπαιδευτικούς και πολιτικούς και κοινοτικούς ηγέτες που αγκάλιασαν τον στόχο της ομάδας – να κάνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκόσμια πραγματικότητα.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας στις Φιλιππίνες, όπου εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε αστικές φτωχογειτονιές με έλλειψη αποχέτευσης και νερού κι όπου πολλοί πέφτουν θύματα σεξουαλικής εμπορίας ανθρώπων και η φτώχεια πάρα πολύ συχνά σπρώχνει τα παιδιά στην αγορά εργασίας.

Στην πρώτη της επίσκεψη στη χώρα αυτή, η Νεολαία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς παρουσίασε το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μέλη του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τον Γενικό Γραμματέα της UNESCO των Φιλιππίνων, την Εθνική Επιτροπή για το Ρόλο των Γυναικών των Φιλιππίνων και του Childhope Asia. Επέδειξε, επίσης, το πρόγραμμα σπουδών για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια τάξη σε ένα τοπικό σχολείο και εκπαίδευσε το ευρύ κοινό σχετικά με το πρόγραμμα αυτό μέσω της τηλεοπτικής κάλυψής του.

Η Νεολαία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς είναι μια ανεξάρτητη μη κερδοσκοπική εταιρεία που εδρεύει στο Λος Άντζελες. Ιδρύθηκε το 2001 σε συνεργασία με το Τμήμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας Διεθνώς.

Ο σκοπός της Νεολαίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς είναι να διδάξει την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στους νέους ανθρώπους ώστε να γίνουν πολύτιμοι υποστηρικτές της ανεκτικότητας και της ειρήνης.

Η επίσκεψή τους στις Φιλιππίνες είναι μέρος της τρίτη τους ετήσιας Παγκόσμιας Περιοδείας. Με το πρόγραμμα εκπαίδευσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Εκκλησία της Σαηεντολογίας Διεθνώς, εκτελούν την εντολή του 1948 των Ηνωμένων Εθνών, για την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία ζητούσε από όλες τις χώρες-μέλη «να φροντίσουν να διαδοθεί, να εμφανιστεί, να διαβαστεί και να εξηγηθεί κυρίως στα σχολεία και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, χωρίς διάκριση λόγω της πολιτικής κατάστασης των χωρών ή περιοχών».